Kikkerbilletjes en dinosaurusvoeten op het menu in etappe 13. Vandaag gaat de vlakke Dombes-regio boven het Bresse-bekken langzaam over in het bochtige Jura-gebergte. Zowel het Bressebekken als de Jura zijn ontstaan door de botsing van het Afrikaanse continent met Eurazië. Dit begon zo’n 50 miljoen jaar geleden, toen de noordwaarts oprukkende Afrikaanse plaat Europa binnendrong.
Het Bressebekken heeft zich gevormd als onderdeel van een lange en smalle slenk die zich uitstrekt van de Middellandse Zee tot aan de Noordzee. In de slenk, of graben, verdampten regelmatig ondiepe zeeën. In die tijd was het klimaat extreem heet door de hogeCO2-niveaus. Toen de verbindingen met de zeeën zich sloten, vormden zich reusachtige en zeer vlakke zoutpannen. De graben zakte verder weg en vulde zich tot 20 miljoen jaar geleden met kilometers dikke lagen zout.
Hierna gebeurde er niet veel. Daarom liggen de zoutpannen nu niet ver onder het vlakke gebied. Onze renners hoeven echter niets te verwachten dat lijkt op de circuits van de Bonneville Salt Flats (Utah). Ze zouden wel eens verrast kunnen zijn door de badland topografie. Tijdens de laatste ijstijd, 25.000 tot 10.000 jaar geleden, kerfden gletsjers die uit de Alpen neerdaalden geulen en droegen stenen op hun rug mee. Toen ze smolten, bezaaiden ze de vlakten met zogenaamde “morenen”, grote hopen keien die heuvels vormden.
Kikkerbilletjes
De renners slingeren rond de morenen en geulen die nu honderden vijvers herbergen en die kenmerkend zijn voor deze bucolische streek van de Dombes. Meer dan duizend jaar geleden begonnen slimme monniken deze vijvers te gebruiken om te vissen. Maar niet alleen vis! Ze werden het meest beroemd om de kikkerbilletjes. De monniken verkochten deze aan de stad Lyon toen voedsel schaars werd.
De renners beginnen met klimmen in Ambrieux-en-Buguey. Dit is precies het punt waar het Juragebergte over het bekken van Bresse duwt. De Jura vormde zich aan de rand van de oprijzende Alpen toen Italië noordwaarts Frankrijk binnentrok. Het was als een bulldozer die grond naar voren duwde. Voor de Alpenbulldozer werden oudere sedimentlagen diep in de aarde geplooid, samengeperst, naar de oppervlakte gebracht en over het Bressebekken geduwd.
Iemand een cocktail?
In Culoz, aan de voet van de laatste en zwaarste beklimming van de Grand Colombier, stoten renners op witte lagen zeer oude kalkafzettingen. Deze bevatten fossiele koraalriffen die omstandigheden laten zien die lijken op die op de Bahama’s toen deze rotsen werden gevormd. De steile klim langs de haarspeldbochten van de weg leidt hen door deze witte kalksteenlagen die langs de weg zijn geplooid. Deze plooien getuigen van de tektonische krachten die deze bergen hebben gevormd en dragen bij aan het duizelingwekkende en dramatische landschap. Deze sedimenten zijn prachtig zichtbaar in het Juragebergte. Zo noemden vroege geologen de Jura (201-145 miljoen jaar geleden) met zijn beroemde dinosaurussen naar de Jura.
Grote dinosaurusvoeten
Renners klimmen door het grootste deel van de 54 miljoen jaar durende Jura. Wanneer ze uiteindelijk de top bereiken, zullen ze de Boven-Jura gesteenten zien. Deze dragen de fossielen die deel uitmaken van het Jurassic Park-bestiarium dat vroeger in dit gebied rondzwierf. Hiertoe behoort “Maxime”, een vleesetende theropode ter grootte van een struisvogel, die op twee ledematen liep. Ook aanwezig was “Odysseus”, een 35 meter lange, 35 ton zware diplodocus op vier enorme ledematen. De voetstappen die ze achterlieten werden vereeuwigd in steen.
De vraag is of Odysseus werkelijk zo groot was als het spectaculaire onderzoek leek uit te wijzen? Het antwoord daarop volgt in etappe 19.
